Blog

De boerderij op nr. 23 dateert van 1910 en was samen met het gebouw op 23A van oorsprong een melkveebedrijf. De laatste boer die er woonde had weliswaar kinderen, maar geen van allen wilden het boerenbedrijf overnemen. De boer heeft- als weduwnaar tot aan zijn dood, in de boerderij gewoond. De laatste jaren, aan een rolstoel gekluisterd, verzorgd door een vrouw aan wie hij het hele bezit naliet in ruil voor de verzorging, die het vervolgens verkocht.

De huidige eigenaars hebben het woongedeelte aangepast en de deel, waarop de melkveekoeien huisden, verbouwd tot multi-culturele ruimte.

Zoals zoveel melkveebedrijven strakke, groene weiden hebben, gericht op zoveel mogelijk opbrengst voor koeienvoer, zo zag ook het omliggende land van nr. 23 er uit. Op advies van de landschapscoördinator is het omliggende land weer hersteld met respect voor de landschapshistorie. Rechts van de woning is een grote moestuin aangelegd, met een melkstoep aan de slootkant. Aan de slootkant kwam weer een rij knotwilgen, passend in het landschap. Er zijn hoogstam-appel-peren-en pruimenbomen aangeplant met hulp van de Hoogstambrigade, die ook jaarlijks komt snoeien. Kleinfruit, zoals rode-, witte-, aal- en kruisbessen achter de hooikap en een kleine kas achter de schuur.

De deel wordt verhuurd voor exposities, projecten, scholing en gesprek op het gebied van kunst, cultuur, natuur en erfgoed. Ook is er een zelfvoorzienende vakantiehut.